فراوانی انواع زخم های شیردانی در گاومیش های اهواز: بررسی کشتارگاهی

زخم شیردان یک اختلال گوارشی در همه ی نشخوارکنندگان اهلی بوده و بسته به نوع آن با نشانه های بالینی متفاوتی همراه می گردد. هدف از مطالعه حاضر تعیین وجود یا عدم وجود زخم های شیردانی در گاومیش می باشد. برای انجام این کار شیردان200 رأcس گاومیش کشتار شده درکشتارگاه اهواز مورد بررسی قرار گرفته است. در هر مورد، پس از ارزیابی ظاهری ضایعات شیردان جهت حصول اطمینان، بررسی هیستوپاتولوژیک نیز بر روی برخی از آنها انجام می گرفت. در این بررسی 127 گاومیش(5/63درصد) دارای زخم شیردان بودند. تمام زخم ها (به جز 2 مورد) از نوع 1 تشخیص داده شدند.که به انواعa1، b1، c1 و d1طبقه بندی گردید. هشتاد و شش مورد(43درصد) از شیردان ها، دارای حداقل نواقص مخاطی بوده که به عنوان زخم نوع a1 شناخته شدند. ضایعات عمیق تر b(1) در 62 شیردان(31درصد) مشاهده گردید. در 19 مورد (5/9درصد(زخم نوع c1و در18 مورد (9درصد) زخم نوع d1 تشخیص داده شد. در تعداد قابل توجهی از شیردان ها انواع مختلف زخم مشاهده گردید. زخم های نوع a1 و b1 عمدتاً در پیلور و زخم d1 عمدتاً در بدنه شیردان یافت شدند. فراوانی زخم c1 در پیلور و بدنه یکسان بود. هیچ گونه تفاوت آماری معنی داری بین دو جنس و دو گروه سنی از نظر فراوانی زخم شیردان مشاهده نگردید.